Leszek Mądzik – scenograf, reżyser, malarz, fotograf, profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, założyciel, dyrektor i reżyser Sceny Plastycznej KUL. W swoich dziełach i realizacjach scenicznych dotyka sfery sacrum i odwołuje się do najgłębszych przeżyć i duchowości człowieka. Jego Twórczość to filozoficzna refleksja o życiu, śmierci i przemijaniu zamknięta w niezwykle subtelnej i nowatorskiej formie.
Mądzik w swoim teatrze zrezygnował ze słowa. Akcja dramatyczna jego spektakli została zastąpiona grą światła i ciemności, kontrapunktami ciszy i muzyki, co wraz z różnorodnymi środkami wizualnymi (maski, manekiny, formy przestrzenne) składa się na pełen znaczeń obraz. Artysty zrezygnował także z indywidualnych ról aktorskich – posługuje się aktorem jako rekwizytem lub elementem plastycznym. Doprowadziło go to do stworzenia własnej i oryginalnej formy teatru. Wspólnym mianownikiem jego spektakli są rozważania egzystencjalne, tajemnica i przemijanie.
Podobnie jak teatr, także fotografia i plakat w wykonaniu Leszka Mądzika są refleksją nad ludzkim losem, przypominają o przemijaniu.
Autor wystawy jest laureatem wielu nagród i odznaczeń, otrzymał m. in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Medal “Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Medal Papieskiej Rady ds. Kultury “Pre Artem ad Deum”.
Wzrok biegnie po wydarzeniach, twarzach, fakturach i tym wszystkim, co ujawnia światło. Dramaturgia dostrzeżonego obrazu niesie w sobie coś, co każe się zatrzymać, utrwalić. Spotykamy się z tajemnicą, do której pragniemy zajrzeć, dotknąć, zbliżyć się do niej, a może i poznać. (…) Zobaczony obraz nie potrzebuje deformacji, stylizacji czy udziwnienia. Nosi w sobie prawdę, której pragnienie dostrzeżenia jest sensem tworzenia.
Leszek Mądzik
